Daan de Wolf
Casus
Een gemeente heeft in een bestemmingsplan voor een nucleaire reactor bepaald dat de bouw en het gebruik van de reactor niet méér stikstofneerslag mag veroorzaken dan in een bijlage van het bestemmingsplan is vermeld. Milieuorganisaties komen op tegen de verlening van de vergunning aangezien zij vrezen voor de aantasting van de natuur-, milieu-landschappelijke waarden in de omgeving. Zij betogen dat de gemeente niet heeft gemotiveerd of de omgevingsvergunning aan deze regel in het bestemmingsplan voldoet.
De gemeente stelt dat de beoordeling of de vergunning voldoet aan de regel in het bestemmingsplan, reeds heeft plaatsgevonden in de passende beoordeling bij het plan-MER van het bestemmingplan. De gemeente stelt dat bij beoordeling is uitgegaan van de maximaal mogelijke deposities van stikstof en die deposities de depositiewaarden van de bijlage uit het bestemmingsplan niet overschrijden.
Overwegingen
De Afdeling oordeelt dat de passende beoordeling bij het plan-MER van het bestemmingsplan onvoldoende is om te kunnen beoordelen of de vergunning aan het bestemmingsplan voldoet. De enkele stelling dat de maximaal mogelijke depositiewaarden van stikstof de depositiewaarden in de bijlage bij het bestemmingplan niet overschrijden, is volgens de Afdeling onvoldoende om aan te nemen dat de vergunning in overeenstemming is met het bestemmingsplan. De Afdeling oordeelt daarom dat de gemeente pas op zitting een standpunt heeft ingenomen dat de vergunning voldoet aan het bestemmingsplan. Doordat de gemeente pas op zitting en niet eerder met een standpunt is gekomen, was er voor de milieuorganisaties geen mogelijkheid om hierop te reageren.
Conclusie
De gemeente krijgt vier maanden van de Afdeling om een stikstofberekening op te stellen. Aan de hand van deze berekening kan worden bepaald of de vergunning voor de bouw en het gebruik van de reactor in overeenstemming is met de regel uit het bestemmingsplan
